วันที่ 19 | พระธรรมประจำวัน

“คุณอธิษฐานกับผมหน่อยได้ไหม ไม่มีอะไรที่เราทำได้อีกแล้ว” ผมได้ยินน้ำเสียงสั่นเครือในคำพูดของพอล ผมรู้จักพอลมาแทบทั้งชีวิต และนี่เป็นครั้งที่เขาอ่อนแอที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นมา คนที่เขารักอยู่ในโรงพยาบาล และเขากำลังรับมือกับผลลัพธ์ที่อาจเกิดขึ้น แต่ท่ามกลางความกลัวและความไม่แน่นอนนั้น พอลอยากอธิษฐาน

ผมได้พบพอลครั้งแรกเมื่อตอนผมยังเป็นวัยรุ่นที่ประทับใจอะไรได้ง่ายๆ และเขาอยู่ในช่วงอายุยี่สิบกว่าๆ เขาสอนผมอ่านแผนที่เดินทะเลและพยากรณ์อากาศ เขาช่วยให้ผมเล่นกระดานโต้คลื่นเก่งขึ้น เขายังเป็นคนพาผมเดินทางไปโต้คลื่นเป็นครั้งแรกในชีวิตด้วย เขาเล่นกระดานโต้คลื่นเก่งมาก และเป็นผู้นำกลุ่มศึกษาพระคัมภีร์ของอนุชน สิ่งที่ผมสัมผัสได้เด่นชัดที่สุดคือ การเป็นคนรักความสนุกสนานและหัวใจรักที่เขามีต่อพระเจ้า

เขาท่องเที่ยว ชอบเล่นกระดานโต้คลื่น… ดูเขาสนุกสนานอยู่เสมอ แต่ยิ่งกว่านั้น เขารักพระเจ้าและมีใจรักการช่วยเหลือคนอื่น ซึ่งทำให้เขาแตกต่างอย่างมากจากนักโต้คลื่นคนอื่นที่ผมชื่นชอบในตอนนั้น

เหนือสิ่งอื่นใด ชีวิตของพอลเป็นแบบอย่างให้ผมเห็นว่า การ “ระลึกถึงพระผู้เนรมิตสร้างเจ้า เมื่อเจ้ายังหนุ่มสาว ก่อนที่วันเลวร้ายจะมาถึง” นั้นเป็นอย่างไร (ข้อ 1) ผมเห็นได้จากการดำเนินชีวิตของเขา เขาอ่านพระคัมภีร์ทุกวัน และถามผมอยู่บ่อยๆ ว่าอยากอธิษฐานกับเขาไหม เขาไม่ตัดสินใจอะไรบนพื้นฐานของความนิยม แต่บนพื้นฐานของสิ่งที่พระเจ้าตรัส เขาแสดงให้ผมเห็นถึงคุณค่าของการมีความสัมพันธ์กับพระเจ้า การศึกษาพระคำ และการพูดคุยกับพระองค์อย่างสม่ำเสมอ

เมื่อเราอ่านพระธรรมปัญญาจารย์บทที่ 12 ต่อไป ผู้เขียนแนะนำว่าสิ่งนี้สำคัญยิ่ง เพราะความเปราะบางและความไม่แน่นอนของชีวิต ซึ่งเป็นสิ่งที่เราผู้เป็นคนหนุ่มสาวมักหลงลืมไป ผู้เขียนเตือนว่า “เพราะมนุษย์กำลังไปบ้านถาวรของเขา ส่วนผู้ไว้ทุกข์ก็เวียนไปมาตามถนน ก่อนที่สายเงินจะขาด หรือชามทองคำจะบุบสลาย” (ข้อ 5-6) พระธรรมข้อนี้รวมถึงข้อก่อนหน้าและหลังจากนี้ ย้ำเตือนว่าไม่มีใครรอดพ้นจากการเป็นไปตามวัยที่มากขึ้น และจากความทุกข์ที่อาจมากับกระบวนการดังกล่าวได้  เราไม่ควรรอให้อายุมากขึ้นหรือรอให้ชีวิตเกิดความผิดพลาดเสียก่อน แล้วจึงค่อยมีความสัมพันธ์กับพระผู้สร้าง เราควรระลึกถึงพระองค์ตั้งแต่ตอนนี้ (แม้จะอายุยังไม่มาก) ก่อนที่เราจะพบปัญหา หรือก่อนที่ “จิตวิญญาณกลับไปสู่พระเจ้าผู้ประทานให้มานั้น” (ข้อ 7) 

ผมได้มองเห็นสิ่งดีที่เกิดจากการรับฟังคำแนะนำนี้ผ่านทางชีวิตของพอล เขาให้ความสัมพันธ์ของเขากับพระเจ้าเป็นเรื่องสำคัญลำดับต้นๆ ตั้งแต่ผมรู้จักเขามาราว 20 ปีต่อมานับจากตอนที่เราพบกันครั้งแรก เมื่อเขาต้องเผชิญกับการทดสอบครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิต ผมไม่แปลกใจเลยที่พอลจะอยากอธิษฐาน ขณะที่คุยกัน ผมได้ยินถึงความเจ็บปวดในน้ำเสียงของเขา แต่ก็แปลกใจในความนิ่งของเขาด้วย เขาไม่ได้จดจ่ออยู่กับสิ่งที่เขาควบคุมไม่ได้ เขาไม่ตื่นตระหนกหรือเสียกำลังใจ แทนที่จะโทษพระเจ้า เขากลับเชื่อวางใจในพระองค์ท่ามกลางความไม่แน่นอน เห็นได้ชัดว่าความเชื่ออันมั่นคงของเขานั่นเอง ที่ทำให้เขามีสันติสุขได้แม้อยู่ท่ามกลางพายุ

พอลและคนที่เขารักผ่านการทดสอบนี้ไปได้ในที่สุด และในระหว่างนั้นเอง ก็ได้แสดงให้ผมเห็นว่าการเดินไปกับพระเจ้า โดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่ตอนอายุยังน้อยอยู่นั้น สามารถเป็นทุ่นที่ช่วยเราได้ในยามที่มีปัญหา ชีวิตของพอล ซึ่งเป็นชีวิตที่ระลึกถึงองค์พระผู้สร้าง เป็นชีวิตที่มีสันติสุขไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ใด นั่นก็คือชีวิตที่รู้จักความจริงจากสดุดี 130:7  “…จงหวังในพระยาห์เวห์ เพราะในพระยาห์เวห์มีความรักมั่นคง และในพระองค์มีการไถ่อย่างสมบูรณ์” 

– โดย แดเนียล แฮมลิน ปรเทศสหรัฐอเมริกา

คำถามเพื่อการใคร่ครวญ

1.  นึกถึงใครสักคนในชีวิตของคุณที่ดำเนินชีวิตด้วยความยำเกรงพระเจ้าเป็นอย่างดี มีสิ่งไหนในชีวิตของเขาที่หนุนใจคุณบ้าง?

2. อะไรคือสิ่งที่คุณสามารถเริ่มทำได้จริงหรือทำได้มากขึ้น เพื่อจะลงทุนใน “การรู้จักกับพระผู้สร้าง” ไม่ว่าคุณจะอยู่ในช่วงไหนของชีวิต?

เกี่ยวกับผู้เขียน

แดเนียลเพลิดเพลินไปกับธรรมชาติ การโต้คลื่น และการมองท้องฟ้าในเวลากลางคืน เขาพบความสบายใจและความหวังอย่างเต็มเปี่ยมในพระคำของพระเจ้าที่มีชีวิตและมีพลัง

ต้นฉบับภาษาอังกฤษจาก YMI