อายุ 30+ ยังโสดและพยายามที่จะไม่ลงหลักปักฐาน

WRITER: เนล ลิม ต้นฉบับภาษาอังกฤษจาก YMI
TRANSLATOR: สุนทรี กาญจนางกูรพันธุ์ และ กาญจนา กาญจนพาที
EDITOR: Thitikarn Nithiuthai (Mesy)

การหาคู่ออนไลน์ในช่วงอายุ 30 ปี ไม่เหมาะกับคนใจเสาะ การตอบคำถาม 2-3 ข้อซ้ำๆ เป็นเวลาหลายเดือน, ความยากลำบากในการทำให้บทสนทนาลื่นไหลไม่น่าอึดอัด, พยามอย่างเต็มที่ที่จะไม่เหลือบมองนาฬิกาข้อมือระหว่างเดทแรกที่น่าเบื่อหน่าย … ต้องใช้ความอดทนอย่างที่ฉันเองก็คาดไม่ถึง แต่ด้วยจิตใต้สำนึกของนาฬิกาชีวภาพที่กำลังเดินไปเรื่อยๆ ฉันจึงฝ่าฟันความน่าเบื่อในการพูดคุยเล็กๆ น้อยๆ เพื่อจะดูว่ามีอะไรเกิดขึ้นหรือไม่

และแล้วก็มีการจุดประกายที่แท้จริงหลังจากนั้นไม่กี่เดือน ผู้ชายคนนี้น่าสนใจ ดูเหมือนว่าเขาจะมีโลกภายในที่งดงาม เขาตอบคำถามอย่างไตร่ตรอง, ถามคำถามที่น่าสนใจ และมีมารยาทดี และสำหรับความจริงจังทั้งหมดของเขา เขายังมีอารมณ์ขันที่แปลกประหลาดด้วย (และรอยยิ้มที่สวยงาม) เราชอบหนังตลกแบบจิกกัดของอังกฤษเหมือนกัน, กิจกรรมกลางแจ้ง และการเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ ในเวลา 3 ชั่วโมงของการออกเดทครั้งแรก การสนทนาลื่นไหลอย่างง่ายดายจนฉันไม่คิดว่าอยากจะกลับบ้านไปทำอย่างอื่นเลยแม้แต่ครั้งเดียว

ถึงแม้ว่าเขาจะระบุคำว่า “คริสเตียน” ไว้ในโปรไฟล์ของเขา แต่ก็เห็นได้ชัดว่าเขาไม่มีความสัมพันธ์กับพระเจ้าเลย

“พระเจ้า” ดำรงอยู่เป็นแนวคิดที่คลุมเครือเกี่ยวกับอำนาจที่สูงกว่า และเขาไม่แน่ใจว่าไม้กางเขน “ทำงาน” อย่างไร ยิ่งเราคุยกันมากเท่าไร ก็ยิ่งมีสัญญาณของชีวิตที่ปราศจากพระเจ้าเปิดเผยออกมามากขึ้นเท่านั้น แรงผลักดันของเขามาจากสถานที่ซึ่งไม่มั่นคงแม้จะมีความทะเยอทะยาน ซึ่งเห็นได้ชัดเจนในเส้นทางสู่ความสำเร็จ เขายอมรับว่าเขารู้สึกหวาดกลัวว่าจะไม่เข้าพวกและถูกมองข้าม เพื่อที่จะเอาชนะความวิตกกังวล เขาปฏิเสธที่จะปล่อยให้อะไรก็ตามมาควบคุมชีวิตเขา—ไม่แม้แต่กับพระเจ้า—และผลักดันตัวเองอย่างไม่ยอมอ่อนข้อเพื่อจะทำสิ่งต่างๆ ให้ดีกว่าคนอื่นๆ

สิ่งล่อใจให้ลงหลักปักฐาน

หลังจากเลิกรากับแฟนครั้งล่าสุดเมื่อเกือบ 4 ปีที่แล้ว ฉันรู้ว่าคนต่อไปที่ฉันจะไปออกเดทด้วยต้องทั้งรักพระเจ้าและยำเกรงพระเจ้า ฉันสามารถคาดการณ์ล่วงหน้าได้ถึงปัญหาที่มาจากการที่อยู่กับใครสักคนที่พึ่งพาตนเองในการใช้ชีวิต ชีวิตได้แสดงให้ฉันรับรู้เพียงพอแล้วในตอนนี้ที่จะรู้เมื่อเยเรมีย์กล่าวว่า “จิตใจก็เป็นตัวล่อลวงเหนือกว่าสิ่งใดทั้งหมด มันเสื่อมทรามอย่างร้ายทีเดียว ใครจะรู้จักใจนั้นเล่า?” (เยเรมีย์ 17:9) เขาไม่ได้ทำเป็นเล่นเลย

หัวใจของฉันเอง ยิ่งฉันยอมจำนนต่อพระเจ้ามากเท่าไรก็ทำให้ฉันประสบปัญหาตามมาเท่านั้น ดังนั้น ถ้าคู่ชีวิตของฉันปฏิเสธอย่างโจ่งแจ้งว่าจะไม่ยอมจำนนหัวใจของเขาต่อพระเจ้า แล้วฉันจะวางใจในการตัดสินใจ หรือคำพูดของเขาได้อย่างไรกัน? ฉันต้องคอยคาดเดาอยู่เสมอว่าเจตนาของเขามีตัวเขาเองเป็นศูนย์กลาง หรือความปลอดภัยอะไรทำนองนั้นหรือเปล่า และก็ลืมเรื่องการไว้วางใจให้เขาเป็นผู้นำด้านจิตวิญญาณของครอบครัวไปซะ

ด้วยความสัมพันธ์ที่มีพระคริสต์เป็นศูนย์กลาง, การยำเกรงพระเจ้า และในที่สุดก็แต่งงาน ซึ่งฉันหวังว่าจะเกิดขึ้นนะ มันควรจะตัดสินใจได้ง่ายๆ ในการยุติการเกี้ยวพาราสีนี้ แต่เมื่อฉันพิจารณาทางเลือกที่อยู่ตรงหน้า ฉันก็ลังเลใจ

คุณไม่ใช่สาวรุ่นอีกต่อไป

คุณมีความมุ่งมั่นสำหรับเดทแรกที่น่าเบื่ออีกหลายครั้งจริงๆ หรือ?

มีความเป็นไปได้ที่คุณสามารถจะมีเคมีที่เข้ากันได้อีกกี่ครั้ง?

หากคุณปล่อยโอกาสให้คนดีๆ ผ่านไปเรื่อยๆ คุณก็จะลงเอยด้วยการอยู่เพียงลำพัง

แน่นอนว่านี่คือสิ่งที่คุณสามารถทำได้ เขาไม่ได้เป็นอเทวนิยมนะ (ไม่เชื่อว่ามีพระเป็นเจ้า)

ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก …

ในการเดินทางครั้งนี้ เสรีภาพมันไม่ได้มีเพียงแค่ครั้งเดียว มันยากที่จะเอาชนะก็จริง ความโล่งใจหายวับไปก็จริง แต่มันก็ไม่ใช่สิ่งที่เราจินตนาการไม่ได้หรือไม่มีอยู่จริง

ความเป็นจริงการหมดหวังในตัวใครสักคนที่เข้าเกณฑ์ตามมาตรฐานสังคมมีผลกระทบหนักขึ้นในยุคนี้ ฉันรู้สึกว่าจิตใจของฉันดิ้นรนเพื่อค้นหาการประนีประนอมบางอย่าง บางทีฉันสามารถกอบกู้และรับผิดชอบตัวเองในการเป็นสาวกของพระองค์ก็ได้ อาจจะต้องการให้สามีในอนาคตของฉันเป็นผู้นำทางจิตวิญญาณก็เป็นสิ่งดีที่มี แต่ก็ไม่ใช่สิ่งที่ต้องมีใช่ไหม?

อย่างไรก็ตาม เพื่อนคริสเตียนบางคนของฉันดูเหมือนว่าจะเข้ากันได้ดีกับภรรยาที่เป็นคนเข้มแข็งฝ่ายวิญญาณ บางทีฉันก็แค่กลัวสิ่งเลวร้ายที่สุด: ผู้ชายคนนั้นเลือกกาทุกช่อง แต่ไม่เลือกช่องรู้จักพระเจ้า และเขาก็พร้อมสำหรับความสัมพันธ์แบบมุ่งมั่นจริงจัง แน่นอนว่ามันมีความสำคัญ!

ลางสังหรณ์ของฉัน (หรือบางทีเรียกให้ถูกต้องคือ พระวิญญาณบริสุทธิ์) มองหาทั้งเหตุผลในการเข้าข้างตนเองและก็ต้องตกตะลึง แต่จิตใจที่ถูกครอบงำด้วยความกลัวของฉันทำให้เมื่อเจออะไรก็ต้องคว้าเอาไว้ก่อน

บ้านที่ฉันหวังว่าจะสร้าง

ความรู้สึกที่ดีกว่าของฉันรู้ว่าต้องอธิษฐานขอความเชื่อมั่นจากพระเจ้าที่จะทำสิ่งที่จำเป็น ถึงแม้ว่าฉันยังไม่ได้รู้สึกถึงมันก็ตาม เย็นวันหนึ่งขณะที่กำลังล้างจาน มีคำถามผุดขึ้นมาในใจของฉัน “อะไรคือคุณค่าที่สำคัญที่สุดที่คุณหวังจะถ่ายทอดให้แก่ลูกๆ ของคุณ?”

เงียบแต่เสียดแทงใจ มันรู้สึกเหมือนบางอย่างมาจากพระวิญญาณบริสุทธิ์ “ง่ายๆ” ฉันคิด “ที่ว่าพวกเขาสามารถมีความสัมพันธ์ที่แท้จริงกับพระเจ้าผู้ซึ่งทรงรักพวกเขาได้ การเชื่อฟังของพวกเขาคือสิ่งเดียวที่สมควรตอบสนองต่อพระเจ้าผู้บริสุทธิ์ และพวกเขาเห็นว่าทุกคนถูกสร้างขึ้นตามพระฉายาของพระองค์ และสิ่งนี้ก็ควรค่าแก่ศักดิ์ศรีและเกียรติยศ”

สำหรับฉัน ค่านิยม 2-3 ข้อ เหล่านี้ จะเป็นหนทางของฉันในการมอบรูปแบบชีวิตที่ดีที่สุดให้กับลูกๆ ที่เขาจะดำรงชีวิตอยู่ได้ ฉันได้ลองใช้ชีวิตโดยปราศจากพระเจ้าด้วยการแข็งขืน และมันก็เป็นเงาแห่งความอัปยศอดสูของความอุดมสมบูรณ์ที่มาจากการได้อยู่กับพระองค์ การเป็นที่รักของพระเจ้า, การรักพระเจ้า และการรักคนของพระเจ้าได้หล่อหลอมวิถีชีวิตที่ฉันเชื่ออย่างแท้จริงว่าเป็นหนทางเดียวที่จะไปสู่ความอิ่มเอมและความบริบูรณ์ แม้ว่าฉันไม่ได้เดินอย่างสง่างาม หรือปราศจากการฝ่าฟันตลอดเวลา

คำถามที่สองเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วหลังจากนั้น “แต่ถ้าคู่ชีวิตของคุณไม่เชื่อในสิ่งเหล่านี้ หรือปฏิเสธที่จะมองว่ามันเป็นเรื่องสำคัญล่ะ?”

และทันใดนั้น . . . ความตึงเครียดทั้งหมดที่ฉันปล้ำสู้ในสัปดาห์ที่แล้วก็คลี่คลาย ความคิดที่จะเปลี่ยนแปลงระยะสั้นๆ แม้กระทั่งลูกๆ สมมติของฉันก็ดูเหลือเชื่อ ฉันจะตั้งใจกีดกันพวกเขาจากการเติบโตขึ้นมาในบ้านที่เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันในการชี้นำพวกเขาไปสู่ชีวิตที่ดีที่สุดของพวกเขาได้อย่างไรกัน? ทั้งๆ ที่ฉันก็รู้อยู่แก่ใจ

บางทีพระเจ้าทรงทราบว่าตั้งแต่ที่ฉันมีความรับผิดชอบมากขึ้นที่จะประนีประนอมกับสิ่งดีสำหรับตัวฉันเองและมีโอกาสน้อยมากที่จะทำเพื่อผู้คนที่ฉันรัก นี่คือวิธีที่ง่ายที่สุดที่จะเข้าใจตัวฉัน แบบฝึกหัดทางความคิดนี้ช่วยให้ฉันมองเห็นว่าทางเลือกที่ฉันจะทำเกี่ยวกับคู่ครองในอนาคตไม่เพียงแต่ส่งผลกระทบต่อฉัน แต่มันยังส่งผลต่อชีวิตของผู้อื่นอย่างแท้จริงอีกด้วย-คนที่ฉันอาจจะรักมากว่าตัวฉันเอง

ฉันตระหนักว่านี่เป็นการทดสอบหัวใจของฉันอีกครั้ง

ฉันวางใจหรือไม่ว่าเมื่อพระเจ้ากำหนดขอบเขตที่แน่นอนสำหรับการแต่งงาน พระองค์ทรงรู้ดีที่สุดว่าเราจำเป็นต้องเจริญรุ่งเรืองในสิ่งนั้น?

หรือฉันอวดดีพอที่จะคิดว่าฉันรู้ดีกว่านี้? ว่าฉัน “เข้มแข็งพอ” ที่จะจัดการกับผลที่จะตามมาของการไม่ยอมจำนนตามแนวทางของพระองค์และสร้างความเจริญรุ่งเรืองในชีวิตสมรสตามเงื่อนไขของฉันเองหรือ?

การพูดคุยกับเพื่อนๆ ที่แต่งงานแล้วกับคนที่ไม่ได้เป็นคริสเตียน หรือผู้ชายที่ไม่เป็นผู้ใหญ่ฝ่ายจิตวิญญาณเป็นการขจัดภาพลวงตาเช่นนี้ออกไปจากฉันอย่างรวดเร็ว พวกเขาอธิบายว่ามันโดดเดี่ยวเพียงใดที่ไม่สามารถแบ่งปันส่วนที่ลึกที่สุดในหัวใจของพวกเขาได้-การเดินกับพระเจ้า-กับคู่สมรสของพวกเขา หรือมันน่าหงุดหงิดเพียงใดในการที่จะดึงครอบครัวของพวกเขาไปทางจิตวิญญาณด้วยตัวของพวกเขาเอง พวกเขาทุกคนกล่าวว่าตราบเท่าที่พวกเขายังคงมีพันธะกับชีวิตสมรสของพวกเขา ฉันไม่ควรที่จะลงหลักปักฐานโดยเด็ดขาดในขณะที่ฉันมีทางเลือก

ในทางตรงกันข้าม เพื่อนๆ ที่แต่งงานกับชายที่ศรัทธาในพระเจ้าได้ค้นพบความชื่นชมยินดีอย่างคาดไม่ถึงในการยอมจำนนต่อสามีผู้ซึ่งรักภรรยาของพวกเขาอย่างดีที่สุดเหมือนที่พระคริสต์ทรงรักคริสตจักร (เอเฟซัส 5:25-29) และผู้ซึ่งโอบอุ้มความรับผิดชอบในการเป็นผู้นำครอบครัวทางด้านจิตวิญญาณ พวกเขาก็ต้องฟันฝ่าเช่นกัน แต่โดยรวมแล้วก็เจริญรุ่งเรืองทั้งในฐานะผู้หญิงและในฐานะคริสเตียน พวกเขาไม่จำเป็นต้องพูดเช่นนั้น ฉันมองเห็นได้ด้วยตัวเองว่าทำไมฉันไม่ควรลงหลักปักฐาน

หลังจากคิดทบทวนอยู่ 2-3 สัปดาห์ ฉันก็บอกกับผู้ชายคนนั้นว่าฉันไม่สามารถสานสัมพันธ์กับเขาต่อไปได้

โสดสำหรับวันนี้

ฉันรู้ว่าการเติบโตเป็นผู้ใหญ่ฝ่ายจิตวิญญาณหมายความว่าการตัดสินใจของฉัน-แม้กระทั่งเรื่องการแต่งงาน-จำเป็นต้องตอบสนองความต้องการของตัวฉันเองให้น้อยลงและมากขึ้นเกี่ยวกับว่าพวกเขาถวายเกียรติพระเจ้าหรือไม่? (1 โครินธ์ 10:31)

แต่การเลือกโดยขึ้นอยู่กับว่ามีบางอย่างที่ทำให้ฉันเป็น “รอยประทับแห่งพระลักษณะ [ของพระเจ้า]” (ฮีบรู 1:3) สามารถรู้สึกราวกับเป็นภาระในบางครั้งหรือไม่ ในวันที่ตกต่ำ การสรรเสริญและเชื่อฟังพระเจ้าให้ความรู้สึกราวกับการฝึกฝนที่จะระงับความต้องการของฉันและยอมสละตัวตนให้ถูกมองข้ามไป

ถึงแม้ในวันที่ดีกว่า ฉันจำพระสัญญานี้ได้: “เพราะว่าบรรดาผู้ที่ให้เกียรติแก่เรา เราจะให้เกียรติ”

มันย้ำเตือนฉันว่าตราบใดที่พระองค์ไม่ทรงต้องการให้ฉันลงหลักปักฐานกับใครบางคนผู้ซึ่งไม่รักพระองค์ คือไม่อยู่ในพระลักษณะของพระองค์ที่จะทรงปล่อยให้ฉัน “ลงหลักปักฐาน” สำหรับชีวิตแห่งความทุกข์ยากในฐานะคนโสดด้วย

ถึงแม้พระองค์อาจจะไม่ทรงสนองความต้องการของฉันในรูปแบบที่ฉันอยากให้เขาเป็น พระองค์จะทรงให้ฉันเจริญรุ่งเรือง ท้ายที่สุด สิ่งนี้คือภาพที่แท้จริงว่าพระองค์ทรงเป็นใคร เมื่อชีวิตของฉันสะท้อนถึงความบริสุทธิ์ของพระองค์และที่ว่าพระองค์ทรงเป็นพระบิดาผู้ซึ่งเป็นสิ่งล้ำค่า, ความรัก และทรงเติมเต็มให้แก่บุตรของพระองค์

ในฤดูกาลนี้ ฉันเห็นว่าพระองค์ทรงนำมิตรภาพที่ลึกซึ้งฝ่ายวิญญาณที่บรรเทาความเหงาของฉันอย่างไร และให้โอกาสฉันได้มีส่วนร่วมในอาณาจักรของพระองค์อย่างมีความหมาย ฉันกำลังเรียนรู้ที่จะวางใจว่าความกรุณาของพระองค์-ไม่ว่าจะรูปแบบไหน-จะเป็นที่อิ่มเอมใจ

พูดตามตรงนะ ฉันยังไม่พร้อมสำหรับการที่พระเจ้าทรงบอกฉันว่ามันเป็นน้ำพระทัยของพระองค์ที่จะให้ฉันเป็นโสดไปตลอดชีวิต ฉันยังไม่วางใจในพระองค์มากขนาดนั้น มันง่ายกว่าที่จะ “เป็นโสด” วันต่อวันในช่วงนี้

บ่อยครั้งเท่าที่ฉันจำได้ ฉันเริ่มอธิษฐานในตอนเช้า “ขอทรงให้ข้าพระองค์ได้ยินถึงความรักมั่นคงของพระองค์ในเวลาเช้า เพราะข้าพระองค์วางใจในพระองค์ ขอทรงสอนข้าพระองค์ถึงทางที่ควรไป เพราะข้าพระองค์อธิษฐานต่อพระองค์” (สดุดี 143:7–8) เป็นการกระทำด้วยความศรัทธาของฉันว่าสำหรับวันนี้จะมีพระคุณที่จะเจริญรุ่งเรืองในความโสดของฉัน

จะเกิดอะไรขึ้น ถ้าฉันไม่อยากอ่านพระคัมภีร์หรืออธิษฐาน

Jun 24, 2024

WRITER: ฉีฉี ต้นฉบับภาษาอังกฤษจาก YMITRANSLATOR: นิศารัตน์ มั่นเกตุEDITOR: กรชวัล เพชรเลิศอนันต์ มันเป็นอีกหนึ่งวันที่ยาวนาน ในระหว่างที่ดูแลพวกลูกๆ สะสางงานต่างๆ ก็แทบจะไม่มีเวลาให้ได้พักหายใจเลย เมื่อลูกๆ...

ฉันมีส่วนรับผิดชอบในความรอดของเพื่อนหรือไม่?

Apr 23, 2024

WRITER: เมดาลีน คาลู ต้นฉบับภาษาอังกฤษจาก YMITRANSLATOR: PinkEDITOR: Thitikarn Nithiuthai (Mesy) ฉันยังจำช่วงเวลาที่ฉันเริ่มต้นความสัมพันธ์กับพระเยซูได้ ราวกับว่าเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี้ ทุกอย่างเริ่มต้นเมื่อ 10 ปีที่แล้ว ในช่วงที่อากาศหนาวเย็นของเดือนมกราคม ฮันนาห์...

เสียงที่ดังพอ