WRITER: บอนนี่ จูเนล วี. อะบานิด ต้นฉบับภาษาอังกฤษจาก YMI
TRANSLATOR: ภาสินี ดำรงค์
EDITOR: Mustard Seed Team
คำนำหน้าชื่อหรือตำแหน่งเป็นสิ่งที่ไม่อาจคงอยู่ได้ตลอดไป ฉันได้ตระหนักถึงความจริงนี้ทันทีที่ฉันได้รับการปฏิเสธจากสถาบันที่ฉันทำงานอยู่ว่าฉันไม่อาจต่ออายุใบประกอบวิชาชีพอีกต่อไปได้ นั่นทำให้ฉันรู้สึกตกใจมากทั้งๆ ที่ฉันเพิ่งจะได้รับใบประกอบฯ มาเมื่อไม่กี่ปีมานี้ โดยปราศจากใบประกอบฯ แล้ว หน้าที่การงานของฉันย่อมไม่อาจดำเนินต่อไปได้อย่างแน่นอน
ฉันได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นนักจิตวิทยาสถิติ (Psychometrician) ในปี 2015 นั่นหมายความว่าฉันได้รับการฝึกฝนมาเพื่อทำการทดสอบทางด้านจิตวิทยาต่างๆ และยังได้รับการยอมรับจากรัฐบาลซึ่งสามารถตรวจสอบได้จากใบประกอบวิชาชีพของฉัน ด้วยใบประกอบฯ นี้ฉันสามารถทำการทดสอบทางจิตวิทยาใดๆ ก็ได้ รวมถึงการให้คะแนนและการแปลผลการทดสอบ
หกปีมาแล้วที่คำนำหน้าชื่อหรือตำแหน่งนั้นได้หลอมรวมเป็นส่วนหนึ่งจนกลายเป็นตัวตนของฉัน เมื่อไหร่ก็ตามที่ฉันต้องเซ็นเอกสารที่เกี่ยวข้องกับงานที่ฉันทำอยู่นั้น ฉันจะรู้สึกดีใจราวกับได้รับรางวัลทุกครั้งที่ฉันได้เซ็นคำนำหน้าชื่อด้วยตำแหน่งของฉันในฐานะนักจิตวิทยาฯ คนหนึ่ง การมีสิทธิพิเศษเช่นนี้ทำให้ฉันได้รับโอกาสมากมาย ไม่ว่าจะเป็นการให้ความรู้ การเป็นวิทยากร ตลอดจนการให้คำปรึกษา นอกจากนั้น ฉันยังได้รับหน้าที่เป็นผู้แนะแนวทางแก่นักเรียนมัธยมปลายนานถึงสองปีด้วยกัน
ใบประกอบวิชาชีพของฉันหมดอายุในเดือนเมษายนปี 2021 ฉันได้ตัดสินใจทำการนัดหมายล่วงหน้าถึงสองเดือนก่อนที่จะถึงวันหมดอายุที่ระบุไว้ในใบประกอบฯ โดยเฉพาะในสถานการณ์ที่ไม่แน่นอนอย่างการแพร่ระบาดของโรคระบาด ฉันคิดว่ายิ่งนัดหมายล่วงหน้าเร็วก็ยิ่งดี “คงจะไม่มีอะไรยุ่งยาก” ฉันคิด เพราะฉันเองก็ค่อนข้างคุ้นเคยกับกระบวนการอยู่ไม่น้อย
เมื่อวันนั้นมาถึง ฉันเดินทางไปยังสำนักงานด้วยความมั่นใจอย่างเต็มเปี่ยมและด้วยความหวังใจว่าฉันจะได้กลับบ้านพร้อมกับใบประกอบฯ ใบใหม่ของฉันในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้านี้ และแล้วก็ถึงคิวของฉัน ฉันยื่นเอกสารที่ได้เตรียมไว้และรออยู่ครู่หนึ่ง สักพักเจ้าหน้าที่ได้แจ้งข่าวร้ายแก่ฉันว่าใบรับรองการทำงานของฉันถูกส่งไปที่สาขาอื่น (ซึ่งอยู่ห่างออกไปจากที่นั่นประมาณ 3 ชั่วโมง) และหากไม่มีใบรับรองนั้นฉันก็ไม่สามารถต่ออายุใบประกอบฯ ของฉันได้
ฉันเป็นใครเมื่อไร้ซึ่งตำแหน่ง?
ด้วยความตระหนกตกใจ ฉันพยายามร้องขอทางสำนักงานด้วยการแสดงอีเมลที่ฉันได้รับจากทางการเพื่อยืนยันว่าฉันมีใบรับรองนั้นอยู่จริงๆ แต่มันก็ไม่ได้ผล ฉันจึงทำการติดต่อทางสถาบันที่ออกใบรับรองให้ฉัน แต่แล้วฉันก็ยังไม่ได้รับการติดต่อกลับและอยู่ในระหว่างการพิจารณา ดูเหมือนว่าความช่วยเหลือนั้นจะมาถึงฉันช้าเหลือเกินและไม่ว่าฉันจะร้องขอแค่ไหนก็ไม่อาจเปลี่ยนการตัดสินใจของทางสำนักงานได้ ฉันรู้สึกราวกับถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ เมื่อนึกถึงเวลาทั้งหมดที่ฉันเสียไปในการเตรียมตัว รวมถึงเวลาทั้งหมดที่ต้องเสียไปในวันนั้น
ความรู้สึกท่วมท้นเหล่านั้นยังคงอยู่ไปอีกหลายวัน ฉันถูกปล่อยให้ต้องรอคอยและระหว่างนั้นฉันเองก็รู้ว่าหากไม่มีใบประกอบฯ ฉันก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะทำอะไรได้เลย ฉันไม่อยากจะคิดเลยว่าเอกสารเพียงแค่ใบเดียวนั้นจะทำให้การประกอบอาชีพของฉันต้องยุติลงได้ นั่นยังหมายความว่า ต่อไปนี้เมื่อฉันต้องเซ็นเอกสารฉันจะไม่สามารถเขียนคำนำหน้าชื่อที่เคยเขียนเช่นทุกครั้งได้ และเมื่อไหร่ก็ตามที่ฉันจะต้องแนะนำตัวเอง ฉันก็ไม่สามารถพูดถึงตำแหน่งของฉันได้อีกต่อไป
ทั้งหมดทั้งมวลนี้นำฉันไปสู่การตัดสินและประเมินคุณค่าของตัวเอง
โดยปราศจากตำแหน่งแล้ว ฉันจะกลายเป็นอะไร? และฉันเป็นใครกัน?
ตัวตนของฉันได้ถูกสร้างขึ้นพร้อมๆ กับตำแหน่งที่ฉันได้รับตลอด 2-3 ปีมานี้ ก่อนที่ฉันจะต้องสูญเสียมันไป ฉันช่างโง่เขลาอะไรเช่นนี้ที่ปล่อยให้ตำแหน่งนั้นมากำหนดสิ่งที่ฉันเป็น
ในความเจ็บปวดของฉัน
ฉันตระหนักได้ว่าแท้จริงแล้วบทบาทที่ไม่มีใครมาพรากไปจากเราได้ต่างหากคือสิ่งที่สำคัญจริงๆ
ซึ่งเป็นเอกลักษณ์หรือตัวตนที่ไม่ได้ขึ้นอยู่กับการมีใบรับรองหรือการได้เข้าร่วมสัมมนาใดๆ และเป็นสิ่งที่ไม่มีวันหมดอายุ
ตัวตนที่ไม่มีวันหายไป
ในพระธรรมยอห์น 1:12 กล่าวว่า “แต่ทุกคนที่ยอมรับพระองค์ คือคนที่เชื่อในพระนามของพระองค์นั้น พระองค์ก็จะประทานสิทธิให้เป็นลูกของพระเจ้า” ถ้อยคำของพระเจ้าในตอนนี้แสดงให้ฉันเห็นถึงเอกลักษณ์หรือตัวตนที่คงอยู่อย่างถาวร ลองคิดดูเล่นๆ ซิว่า ถ้าหากพระเจ้าประทานถ้อยคำในพระคัมภีร์แก่เราในลักษณะเดียวกันกับการที่เราได้รับใบประกอบฯ ซึ่งหากเป็นแบบนั้นจริง เราคงขาดคุณสมบัติที่จะได้รับตำแหน่งใดๆ เพราะเราไม่สามารถทำตามสิ่งที่พระเจ้าทรงสั่งสอนไว้ในพระคัมภีร์ได้ อย่างไรก็ตาม พระคุณของพระเจ้ายังยิ่งใหญ่และอยู่เหนือความบาปของเรา
พระองค์ยังทรงประทานสิทธิในการเป็นบุตรของพระเจ้าให้แก่เรา และเป็นสิทธิพิเศษที่ไม่มีใครจะมาลักเอาไปจากเราได้
เราได้รับมันแล้วและสิ่งนี้จะคงอยู่ในเราตลอดไป! ฉันยังคงอัศจรรย์ใจเสมอเมื่อใคร่ครวญถึงการที่พระเจ้าใช้ประสบการณ์ในครั้งนี้ปลุกตัวตนที่แท้จริงของฉันขึ้นมาใหม่ นับจากวันนั้นก็เป็นเวลาหลายวันมาแล้ว ฉันได้รับแจ้งจากทางอีเมลว่าใบรับรองของฉันถูกส่งกลับมาที่สำนักงานแล้ว และในที่สุดฉันก็สามารถต่ออายุใบประกอบฯ ของฉันต่อไปได้ ประสบการณ์การถูกปฏิเสธในตอนนั้นกลับกลายเป็นบทเรียนครั้งสำคัญและทำให้ฉันตื่นขึ้นจากภวังค์ร้าย
ถึงแม้ว่าฉันจะรู้สึกชื่นชมยินดีกับตำแหน่งที่มาพร้อมกับหน้าที่การงานของฉันมากแค่ไหน ฉันก็จะระลึกอยู่เสมอว่าตัวตนที่แท้จริงของฉันในพระเยซูคริสต์ต่างหากที่เป็นสิ่งถาวรนิรันดร์ และจะไม่มีใครหรืออะไรมาพรากไปจากฉันได้ ฉันรู้ว่าฉันสามารถเชื่อวางใจในคำกล่าวนี้ได้เสมอและหวังว่าคุณเองจะทำมันได้เช่นกัน
YOU MAY ALSO LIKE
ความผิดพลาด 3 อย่างที่สอนผมเรื่องพระปัญญาและเวลาของพระเจ้า
WRITER: ราฟาเอล ชาง ต้นฉบับภาษาอังกฤษจาก YMITRANSLATOR: กาญจนา กาญจนพาทีEDITOR: ปวีณา นิลบุตร เมื่อตอนอายุประมาณ 20 ต้นๆ ผมได้วางแผนชีวิตว่าจะต้องเป็นนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จ เป็นนักดนตรี และเป็นผู้รับใช้ในคริสตจักรก่อนอายุ 25 ปี...
จากโรคบูลิเมียสู่โรคซึมเศร้า: พระเยซูทรงจับฉันไว้แน่นท่ามกลางความเจ็บป่วยทางจิตใจ
WRITER: เชวอง ต้นฉบับภาษาอังกฤษจาก YMITRANSLATOR: ปาลีญา ธนาวัฒนเจริญEDITOR: สรสิทธิ์ ฑัมมารักขิตานนท์ เมื่อฉันมาเป็นคริสเตียนตอนอายุ 16 ไม่นานฉันก็ตระหนักได้ว่าชีวิตมันตรงข้ามกับคำสอนหลายๆ อย่างของเหล่าศิษยาภิบาล ชีวิตมันไม่ได้ง่ายเลย ความจริง...
พระเจ้าช่วยฉันผ่านประสบการณ์เลวร้าย (ถูกล่วงละเมิดทางเพศ)
WRITER: แคทเธอรีน ฟลินน์ ต้นฉบับภาษาอังกฤษจาก YMITRANSLATOR: Mustard Seed TeamEDITOR: Mustard Seed Team ในปี 2003 ฉันอายุ 24 ปี และอาศัยอยู่ในประเทศอังกฤษตอนที่ฉันถูกล่วงละเมิดทางเพศโดยเพื่อนร่วมห้องของฉัน...