พื้นที่เพื่อให้ได้พักหายใจ

WRITER: เจน มาร์เชสกี้ “ไนท์เบิร์ด” ต้นฉบับภาษาอังกฤษจาก Nightbride.co
TRANSLATOR/EDITOR: MUSTARD SEED TEAM

ฉันไม่คิดว่ามันไร้ความหมายในเรื่องที่พระเจ้าทรงปั้นเราจากผงคลีดิน จากทั้งหมดที่พระองค์ทรงสร้าง มนุษย์คือสิ่งแรกที่พระองค์ทรงสัมผัส  ลมหายใจแรกที่เราได้สูดเข้าคือลมหายใจออกของพระเจ้า ฉันไม่คิดว่ามันไร้สาระหรือไร้ความหมายที่มนุษย์จะแหงนขึ้นไปมองที่พระเนตรของพระเจ้าเป็นครั้งแรก มองพระหัตถ์ที่เปื้อนผงคลีดินของพระองค์และรู้ว่าพระองค์ทรงอยู่ใกล้

เราอาจพลาดบางสิ่งไป อะไรคือสิ่งที่พระเจ้าทรงสำแดงให้เราเห็นในครั้งแรกที่พระองค์ทรงแนะนำกับเราว่าพระองค์คือใคร: พระองค์จะทรงคลานเข้ามาในที่ที่สกปรกเพื่ออยู่ใกล้เรา และพระองค์จะให้อากาศเต็มปอดของเราเมื่อเราไม่รู้ว่าจะหายใจได้อย่างไร

คนส่วนมากไม่เคยคิดถึงการหายใจ แต่ฉันนึกถึงมันบ่อยมาก เคยมีช่วงเวลาที่ปอดทั้งสองข้างของฉันเต็มไปด้วยเนื้องอกซึ่งหมอไม่สามารถนับหมด รู้จำนวนตัวเลขของเนื้องอกก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงผลลัพธ์ได้ ฉันกำลังจะขาดอากาศหายใจ แม้เนื้องอกจะเล็กลง ฉันพบว่าตัวเองหายใจถี่ขึ้น และบางครั้งก็ไม่หายใจเลย เนื้องอกค่อยๆ เล็กลงแต่ความโศกเศร้าแผ่ขยายออกไป

ฉันเคยไปที่ทะเลทรายไม่กี่ครั้งในชีวิต แต่ทุกครั้งที่ไปมันสร้างการเปลี่ยนแปลงให้กับฉัน มันยากที่จะอธิบายเกี่ยวกับทะเลทรายให้คนที่ไม่เคยไป แต่ฉันสามารถบอกคุณได้เพียงว่าความเงียบนั้นคงอยู่นานหลายไมล์ ทะเลทรายไม่เคยรบกวน ทะเลทรายไม่เคยเร่งรีบ

หลังจากที่สุขภาพจิตพัง ฉันทิ้งตัวอยู่บนพื้นในห้องน้ำเป็นเดือนๆ ฉันขับรถจากโอไฮโอไปลอสแอนเจลิสกับน้องชายของฉัน ฉันเคยเดินทางจากตะวันออกไปยังตะวันตกหลายครั้ง แต่ทุกครั้งจะเดินทางด้วยเครื่องบิน ฉันรักการที่เครื่องบินสามารถทำให้คุณข้ามเวลาและพื้นที่ ฉันสามารถหลับตาลงในที่หนึ่งและลืมตาขึ้นในอีกที่หนึ่ง แต่ครั้งนี้ฉันเลือกเส้นทางที่แสนยาวไกล

เราเริ่มจากมิดเวสต์ที่ซึ่งเงาทอดยาวออกไปตามที่มันต้องการเพราะมีพื้นที่เหลือเฟือ เราผ่านทางเทือกเขาร็อกกี้แล้วก็ผ่านท้องฟ้าสีม่วงในรัฐยูทาห์และภูเขาสีฟ้าอมเทา ที่ซึ่งทรายสีเหลืองเปื้อนพื้นรองเท้าของฉัน เราขับผ่านรัฐนิวเม็กซิโกและแอริโซน่า ที่ซึ่งดอกไม้แห้งในทะเลทรายได้หลับตาและเอนไปทางดวงอาทิตย์

การเดินทางครั้งนี้เป็นสัญลักษณ์ของความเต็มใจของฉันที่จะเดินบนเส้นทางที่ยาวไกลแห่งการรักษาด้วยสองเท้าของฉัน ทำให้มือของฉันสกปรก และอาจจะให้พระเจ้าหายใจแทนฉันก็ได้ มันคือการตอบว่า “ใช่ ตกลง” ของฉันที่จะ “ยอมฝ่าฟัน” แทนที่จะพยายามอ้อมไปอ้อมมา มันคือการตัดสินใจอย่างแน่วแน่ที่ฉันจะไม่ใช้ทางลัดอีกต่อไป ฉันจับมือกับความเจ็บปวดและตกลงที่จะสู้กับมันอย่างซื่อสัตย์ ฉันจะเดินไปตามทาง ฉันจะผ่านมันไปให้ได้

อดีตที่ต่างไปจากเดิมคือสิ่งที่ฉันต้องการมากกว่าสิ่งอื่นใด แต่ใบหน้าของฉันบ่งบอกถึงเรื่องราวที่ไม่สามารถลบออกไปได้ ร่างกายของฉันไม่โกหก มีความเจ็บปวดที่ฉันไม่สามารถขจัดออกไปได้ ไม่ว่าฉันจะทำร้ายตัวเองมากแค่ไหน ฉันเคยเชื่อมานานมากว่า ถ้าฉันต้องการมันมากพอ ฉันจะสามารถเป็นคนที่ไร้บาดแผลได้ ถ้าหากฉันทำให้ตัวเองเหนือกว่ามากพอ ฉันจะสามารถข่มขู่ความเจ็บปวดให้มันหันหน้าหนีฉันไป แต่จิตวิญญาณของฉันจะไม่ได้พักจนกว่าฉันจะยอมรับว่าฉันคิดผิด

ฉันคือคนที่เต็มไปด้วยคำถามที่กำลังนั่งอย่างห่อเหี่ยวในที่นั่งข้างคนขับ ฉันจ้องมองออกไปนอกหน้าต่างที่พื้นดินราบเรียบ ที่อุโมงค์ใต้ภูเขา ผ่านหิมะและหุบเขา ฝนและแสงแดด ฉันยอมให้พวกมันผ่านฉันไป ความเศร้าโศกสามารถมีได้หลายรูปแบบ

เมื่อเราใกล้จะถึงจุดหมาย เราจอดรถที่ข้างทางบนลูกรังในแอริโซนาเพื่อจัดงานศพให้กับการแต่งงานของฉัน

เราเจอที่ขุดน้ำแข็งใต้เบาะนั่งและใช้มันขุดหลุมในทราย ฉันหมอบลงและดึงทะเบียนสมรสของฉันออกมาจากห่อพลาสติก มันเย็นและลื่นเหมือนกับวันที่ฉันได้รับมันมา ฉันเห็นลายเซ็นต์ตัวเองที่เป็นหมึกสีน้ำเงิน ลายมือของฉันที่เขียนคำปฏิญาณที่แตกหักแล้ว ลายเซ็นต์ของเขาก็อยู่ในกระดาษแผ่นนี้ด้วย และฉันไม่ได้พยายามหักห้ามใจเมื่อฉันรู้สึกอ่อนไหว ตอนที่เขาเซ็นต์มันเขาเชื่อว่าเขารักฉันจริงๆ ฉันก็รู้ ความจริงที่เข้าใจยากนี้มันจมอยู่ในความรู้สึกของฉัน

ฉันวางแหวนแต่งงานทั้งสองวงและเอกสารต่างๆ ลงในหลุมทรายนั้น และจุดไฟ ลมและไฟพัดรวมกัน ค่อยๆ เผาไหม้มันเป็นขี้เถ้าทีละนิด ฉันเม้มปากและฮัมเพลงเบาๆ มันคือท่วงทำนองที่เล่นเมื่อตอนที่ฉันใส่ชุดเดรสสีขาวและให้คำมั่นสัญญาในวันแต่งงาน ฉันอยากจะจบมันเหมือนอย่างตอนที่มันได้เริ่มต้นขึ้น ด้วยความจริงใจ และวาระสุดท้าย แล้วก็บทเพลง

ฉันตักทรายไปกลบขี้เถ้าและจัดวางหินสีขาวไว้ด้านบน น้องชายของฉันก็เดินกลับไปที่รถ และฉันยืนอยู่เงียบๆ กับเหล่าต้นกระบองเพชร ฉันไม่ได้ต้องการชีวิตเก่าหรือคำมั่นสัญญาที่แหวนทั้งสองวงเป็นสัญลักษณ์กลับคืนมา มันก็แค่ยากที่จะบอกลา แต่ทะเลทรายไม่ได้เร่งฉัน ทะเลทรายไม่ได้รบกวนฉัน

ฉันหายใจเข้าลึกๆ การได้หายใจมันมีค่าและบริสุทธิ์มากสำหรับฉัน มือของฉันสกปรกเลอะเทอะและพระหัตถ์ของพระเจ้าก็เช่นกัน ฉันหลับตาลงและเอนเข้าหาดวงอาทิตย์ ครั้งนี้ด้วยพื้นที่ที่เพิ่มขึ้นสำหรับการได้พักหายใจ

YOU MAY ALSO LIKE