พระเจ้าทรงอยู่ที่พื้นห้องน้ำ

WRITER: เจน มาร์เชสกี้ “ไนท์เบิร์ด” ต้นฉบับภาษาอังกฤษจาก Nightbirde.co
TRANSLATOR/EDITOR: MUSTARD SEED TEAM

ฉันจำสิ่งต่างๆ ในช่วงฤดูใบไม้ร่วงไม่ค่อยได้ เพราะฉันเหมือนจะเป็นบ้าในช่วงปลายฤดูร้อน และหลังจากนั้นเป็นเวลานานฉันเหมือนไม่เป็นตัวเอง ฉันเหมือนหลอดไฟส่องแสงวิบวับจากที่ไกลๆ

หลังจากที่คุณหมอได้บอกฉันว่าฉันกำลังจะตาย และหลังจากที่ผู้ชายที่ฉันแต่งงานด้วยบอกฉันว่าเขาไม่รักฉันอีกต่อไปแล้ว ฉันไปไล่ตามปาฏิหาริย์ที่แคลิฟอร์เนีย หลังจากนั้นสิบหกสัปดาห์ ฉันได้รับมัน มะเร็งได้หายไป แต่เมื่อสมองของฉันประมวลสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดแล้ว มีบางสิ่งแตกหัก หลังจากนั้นฉันพบว่าเหตุร้ายๆ ที่เกิดขึ้นพร้อมกันทำให้เกิดการบาดเจ็บที่ศีรษะ และสมองของฉันได้ส่งสัญญาณผิดๆ เกี่ยวกับความเจ็บปวดและความตื่นตระหนก

ฉันใช้เวลาสามเดือนในการพยุงตัวกับกำแพง ในคืนที่ฉันนอนไม่หลับ ฉันนอนลงในอ่างอาบน้ำอย่างกับแมลง มองดูเงาสะท้อนของตัวเองจากก๊อกน้ำ ฉันอาเจียนจนกระทั่งไม่มีอะไรเหลือ ฉันนอนขดอยู่ใต้เสื้อคลุมอาบน้ำบนพื้นกระเบื้อง พื้นห้องน้ำกลายเป็นพื้นที่ให้ฉันได้เข้าไปหลบซ่อน ที่ซึ่งฉันสามารถกรีดร้องและเป็นคนน่าเกลียด ที่ที่ฉันสามารถร้องไห้สะอึกสะอื้น ถ่มน้ำลาย และในที่สุดก็งีบหลับไป ฉันรู้สึกมีความสุขที่ได้นอนหลับแม้ว่าหัวของฉันจะอยู่บนโถสุขภัณฑ์

ฉันเป็นมะเร็งถึงสามครั้ง ฉันเกือบจะไม่รอดผ่านอายุสามสิบ มีหลายครั้งที่ฉันรู้สึกสงสัยว่าฉันไปทำอะไรมาถึงต้องมาเจอกับเรื่องต่างๆ เหล่านี้ ในบางครั้งฉันกลัวว่า เมื่อฉันตายไปและได้พบพระเจ้า พระองค์อาจพูดกับฉันว่า ฉันทำให้พระองค์เสียใจ หรือทำให้พระองค์ไม่พอใจ หรือผิดหวัง บางทีพระเจ้าอาจบอกกับฉันว่า ฉันไม่เคยเรียนรู้จากบทเรียนต่างๆ หรือฉันไม่รู้สึกสำนึกในบุญคุณสักเท่าไหร่ แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันมั่นใจคือ พระเจ้าจะไม่มีวันพูดว่าพระองค์ไม่รู้จักฉัน

ฉันเป็นเพื่อนบ้านของพระเจ้าที่อยู่ชั้นล่าง ฉันเคาะเพดานด้วยไม้กวาด ฉันปรากฏตัวที่ประตูของพระองค์ทุกวันด้วยบทเพลง บางครั้งด้วยคำพูดแย่ๆ บางครั้งด้วยคำขอโทษ ด้วยของขวัญ ด้วยคำถามมากมาย หรือด้วยคำสั่งต่างๆ บางครั้งฉันใช้กุญแจที่ซ่อนอยู่ใต้พรมเพื่อเปิดให้ฉันได้เข้าไป แต่ในบางครั้ง ฉันยืนไม่พอใจอยู่ด้านนอกจนกระทั่งพระองค์เปิดประตูให้ฉันเข้าไปด้วยพระองค์เอง

ฉันเคยเรียกพระเจ้าว่าคนขี้โกงและคนขี้โกหก และฉันหมายความอย่างนั้นจริงๆ ฉันเคยบอกกับพระองค์ว่าฉันต้องการที่จะตาย และฉันหมายความอย่างนั้นจริงๆ น้ำตาเป็นคำอธิษฐานเดียวที่ฉันรู้จัก คำอธิษฐานค่อยๆ หลั่งออกมาจากจมูกและหยดลงมาที่แขน มันค่อยๆ ตกลงที่พื้นในขณะที่ฉันแสวงหาพระองค์ นี่คือคำอธิษฐานที่ฉันอธิษฐานซ้ำๆ ทั้งกลางวันและกลางคืน ทั้งในขณะที่ดวงอาทิตย์ขึ้นและดวงอาทิตย์ตก

คุณจะเรียกฉันว่าคนที่ขมขื่นใจก็ได้นะถ้าคุณต้องการ ฉันว่ามันก็ยุติธรรมดี จะนับฉันรวมกับพวกขี้โมโห พวกชอบเยาะเย้ย พวกที่เป็นสาเหตุให้คุณขุ่นเคืองใจก็ได้นะ  แต่ช่วยนับรวมฉันเป็นหนึ่งในเพื่อนของพระเจ้า เพราะว่าฉันได้มีโอกาสพบพระองค์ในรูปแบบที่มีค่ามาก ฉันสัมผัสได้ถึงลมหายใจออกของพระองค์ การได้อยู่ใต้เงาของพระองค์ และหรี่ตาอ่านข้อความที่พระองค์เขียนให้ฉันบนพื้นปูน “เราเสียใจเหมือนกัน”

ถ้าคำอธิบายมันช่วยได้ ฉันรู้ว่าพระองค์คงจะเขียนคำอธิบายให้ฉัน แต่ในบางครั้ง คำอธิบายอาจเป็นสิ่งที่เริ่มการทะเลาะกันระหว่างเรา และฉันไม่ต้องการทะเลาะกับพระเจ้า ฉันต้องการที่จะนอนลงบนเปลกับพระเจ้าในอ้อมแขนของพระองค์

ฉันเตือนตัวเองว่ากำลังอธิษฐานต่อพระเจ้าผู้ที่ปล่อยให้อิสราเอลอยู่ในความสับสนหลายสิบปี พวกเขาอ้อนวอนที่จะไปถึงดินแดนแห่งพันธสัญญา แต่ในทางกลับกันพระเจ้ากลับนำพวกเขาไปในถิ่นทุรกันดาร ตอบคำอธิษฐานที่พวกเขาไม่ได้ร้องทูล ตลอดระยะเวลาสี่สิบปี รองเท้าของพวกเขาไม่เคยขาด มีดวงไฟนำทางพวกเขาทุกคืน และในทุกๆ เช้าพระเจ้าทรงส่งขนมปังแห่งพระเมตตาจากสวรรค์ลงมาให้

ฉันมองหาคำตอบของคำอธิษฐานที่ฉันไม่ได้อธิษฐาน ฉันมองหาขนมปังแห่งพระเมตตาที่ทรงสัญญาว่าจะประทานมาอย่างสดใหม่ให้ฉันทุกเช้า ชนชาติอิสราเอลเรียกมันว่า มานา ซึ่งมีความหมายว่า “มันคืออะไร?”

นี่เป็นคำถามเดียวกันที่ฉันกำลังถามอีกครั้ง และอีกครั้ง มีพระเมตตาของพระองค์อยู่สักที่ แต่มันคืออะไร? มันคืออะไร? มันคืออะไร?

ฉันเห็นพระเมตตาในแสงแดดขุ่นมัวที่ส่องให้เห็นเงาของต้นไม้ ในมือคุณแม่ของฉันที่แสนจะบิดเบี้ยว ในผ้าห่มที่เพื่อนได้ทิ้งไว้ให้ ในการประสานเสียงของลมอันไพเราะ มันไม่ใช่พระเมตตาที่ฉันทูลขอ แต่ถึงอย่างไรก็ตามมันก็คือพระเมตตา และฉันเรียนรู้คำอธิษฐานใหม่: ขอบพระคุณ มันเป็นคำอธิษฐานที่ฉันอาจจะยังไม่ได้หมายความอย่างนั้นจริงๆ แต่ฉันจะอธิษฐานซ้ำๆ จนกว่าฉันจะหมายความอย่างนั้นจากใจ

เรียกฉันว่าคนที่ถูกสาป คนที่สิ้นหวัง คนที่ถูกดูแคลน แต่นั่นไม่ใช่ทั้งหมด เรียกฉันว่าคนที่ถูกเลือก คนที่ได้รับการอวยพร คนที่เป็นที่ต้องการ เรียกฉันว่าคนที่พระเจ้าทรงกระซิบบอกความลับให้ฟัง ฉันคือคนที่ในท้องนั้น เต็มไปด้วยขนมปังแห่งพระเมตตาที่ได้ถูกซ่อนไว้สำหรับฉัน

ถึงแม้ในตอนที่ฉันไม่ได้ป่วย บางครั้งฉันจะไปนอนอยู่บนพรมที่พื้นห้องน้ำในตอนกลางวัน เพื่อฟังเสียงของพระองค์ ฉันรู้มันอาจจะฟังดูแปลกๆ แต่ฉันไม่สามารถอธิบายมันได้ แต่พระเจ้าทรงอยู่ที่นั่นและทรงอยู่ในตอนนี้ด้วย ฉันเคยได้ยินบางคนบอกว่าเรามองไม่เห็นพระเจ้าเพราะเราไม่ได้มองหาพระองค์ต่ำมากพอ และนั่นก็คือความจริง

ถ้าคุณมองไม่เห็นพระองค์ ลองมองให้ต่ำลง พระเจ้าทรงอยู่ที่พื้นห้องน้ำ

YOU MAY ALSO LIKE