fbpx

บทเพลงยามค่ำคืน

วันที่ 7 | พระธรรมประจำวัน

1 กวางกระเสือกกระสนหาลำธารที่มีน้ำไหลฉันใด
ข้าแต่พระเจ้า จิตวิญญาณของข้าพระองค์
ก็กระเสือกกระสนหาพระองค์ฉันนั้น
2 จิตวิญญาณของข้าพระองค์กระหายหาพระเจ้า
หาพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์
เมื่อไรข้าพระองค์จะได้มาเห็นพระพักตร์พระเจ้า
3 ข้าพระองค์กินน้ำตาต่างอาหารทั้งวันคืน
ขณะที่คนพูดกับข้าพระองค์วันแล้ววันเล่าว่า
<<พระเจ้าของเจ้าอยู่ที่ไหน>>
4 เมื่อข้าพระองค์ระบายความในใจออกมา
ข้าพระองค์ระลึกถึงสิ่งเหล่านี้ได้
คือข้าพระองค์ไปกับประชาชน
และนำเขาไปเป็นกระบวนแห่ถึงพระนิเวศของพระเจ้า
ด้วยเสียงโห่ร้องยินดีและเสียงเพลงโมทนา
คือมวลชนกำลังมีเทศกาลฉลอง
5 จิตใจของข้าพเจ้าเอ๋ย ไฉนเจ้าจึงฝ่ออยู่
ไฉนเจ้าจึงกระสับกระส่ายภายในข้าพเจ้า
จงหวังใจในพระเจ้า เพราะข้าพเจ้าจะถวายสดุดีแด่พระองค์อีก
ผู้ทรงเป็นความอุปถัมภ์ และพระเจ้าของข้าพเจ้า
6 จิตใจของข้าพระองค์ฝ่ออยู่ภายในข้าพระองค์
เพราะฉะนั้นข้าพระองค์จึงระลึกถึงพระองค์
ตั้งแต่แผ่นดินแห่งแม่น้ำจอร์แดนและแห่งภูเขาเฮอร์โมน
ตั้งแต่เนินมิซาร์
7 เมื่อเสียงน้ำแก่งตก
ที่ลึกก็กู่เรียกที่ลึก
บรรดาคลื่นและระลอกของพระองค์
ท่วมข้าพระองค์แล้ว
8 กลางวันพระเจ้าทรงบัญชาความรักมั่นคงของพระองค์
และกลางคืนเพลงของพระองค์อยู่กับข้าพเจ้า
เป็นคำอธิษฐานต่อพระเจ้าแห่งชีวิตของข้าพเจ้า
9 ข้าพเจ้าทูลพระเจ้าพระศิลาของข้าพเจ้าว่า
<<ไฉนพระองค์ทรงลืมข้าพระองค์เสีย
ไฉนข้าพระองค์จึงต้องไปอย่างเป็นทุกข์
เพราะการบีบบังคับของศัตรู>>
10 ปรปักษ์ของข้าพระองค์เยาะเย้ยข้าพระองค์
ประดุจแผลร้ายภายในร่างของข้าพระองค์
ในเมื่อเขากล่าวแก่ข้าพระองค์เสมอๆ อยู่ว่า
<<พระเจ้าของเจ้าอยู่ที่ไหน>>
11 จิตวิญญาณของข้าพเจ้าเอ๋ย ไฉนเจ้าจึงฝ่ออยู่
ไฉนเจ้าจึงกระสับกระส่ายภายในข้าพเจ้า
จงหวังใจในพระเจ้า เพราะข้าพเจ้าจะถวายสดุดีแด่พระองค์อีก
ผู้ทรงเป็นความอุปถัมภ์ และพระเจ้าของข้าพเจ้า

แต่ถ้าเราทั้งหลายคอยหวังใจในสิ่งที่เรายังไม่ได้เห็น เราจึงมีความเพียรคอยสิ่งนั้น โรม 8:25

ชีวิตของพ่อฉันมีแต่ความโหยหา ท่านโหยหาสุขภาพดี แม้เมื่อโรคพาร์กินสันค่อยๆ ทำลายร่างกายและจิตใจมากขึ้น ท่านโหยหาสันติสุข แต่ถูกทรมานด้วยความเจ็บปวดลึกๆ จากโรคซึมเศร้า ท่านปรารถนาจะรู้สึกว่าเป็นที่รักและเทิดทูน แต่มักรู้สึกเดียวดาย 

ท่านรู้สึกเดียวดายน้อยลงเมื่ออ่านสดุดี 42 ซึ่งเป็นบทที่ท่านชอบ ผู้เขียนสดุดีรู้จักความโหยหาอย่างที่สุด กระหายการรักษาที่ไม่ได้รับการตอบสนอง (ข้อ 1-2) ผู้เขียนสดุดีรู้จักความเศร้าที่เหมือนไม่เคยจากไป (ข้อ 3) ทำให้เวลาแห่งความสุขเป็นดังความทรงจำเลือนราง (ข้อ 6) เมื่อคลื่นความสับสนและเจ็บปวดถาโถม (ข้อ 7) ผู้เขียนสดุดีเป็นเหมือนพ่อของผมที่รู้สึกเหมือนถูกพระเจ้าทอดทิ้งและถามว่า “ทำไม” (ข้อ 9) 

และเมื่อบทเพลงสดุดีเข้าถึงจิตใจของท่าน ให้ความมั่นใจว่าท่านไม่ได้เดียวดาย พ่อก็รู้สึกถึงความสงบสุขที่เริ่มเข้ามาเคียงคู่กับความเจ็บปวด ท่านได้ยินเสียงอ่อนโยนล้อมรอบท่าน เสียงที่บอกท่านว่าแม้ท่านไม่มีคำตอบ แม้คลื่นจะยังซัดสาด ท่านก็เป็นที่รักมาก (ข้อ 8) 

การได้ยินบทเพลงรักแผ่วเบายามค่ำคืนก็เพียงพอ เพียงพอที่พ่อของฉันจะยึดเหนี่ยวแสงแห่งความหวัง ความรักและความชื่นชมยินดี ท่านจึงอดทนรอคอยวันที่ท่านจะได้รับทุกสิ่งที่ท่านโหยหาในที่สุด (ข้อ 5,11)

คำถามเพื่อการใคร่ครวญ

1. มีเรื่องใดที่เรารู้สึกถูกทอดทิ้ง? 

2. พระธรรมตอนไหนที่ช่วยเราให้ผ่านพ้นไปได้เมื่อรู้สึกถูกทอดทิ้ง?

อธิษฐานด้วยกัน

พระเจ้า เรารู้ว่าพระองค์แบกรับความทุกข์ทั้งสิ้นของเรา และวันหนึ่งจะเปลี่ยนเป็นชีวิตที่ฟื้นขึ้นใหม่ มีการเยียวยามากมายที่เรายังต้องการและรอคอย ยามที่เรารอคอยเช้าวันนั้น ขอทรงช่วยเราให้พักสงบในบทเพลงรักยามค่ำคืน..อาเมน

MUSTARD SEED

Scripture quotations taken from The Holy Bible, Thai Standard Version 2011 ®

Privacy Policy

MUSTARD SEED is a part of
Our Daily Bread Ministries.

ABOUT US

We are a platform for Christian young people to ask questions about life and discover their true purpose. We are a community with different talents but the same desire to make sense of God’s life-changing word in our everyday lives.

® 2019 MUSTARD SEED . ALL RIGHTS RESERVED.

CONNECT WITH US

          

OUR OTHER LANGUAGES SITES
YMI (English)
WarungSaTeKaMu (Bahasa Indonesia)
雅⽶米 (Simplified Chinese)

Share This